Karinthië

Juli 2012. Er zijn bijna twee (hoogzomerse) weken verstreken sinds onze enerverende treinreis (met fietsen en fietskar) naar Velden am Wörther See. Paula en ik logeren in Villa Velden, die vanuit het dorp alleen te bereiken is via een trapsgewijze helling van twee kilometer met stukken van vijftien procent. Goed voor de conditie. Karinthië wordt terecht een paradijs voor fietsers genoemd. Je kunt er veel vlakke, bewegwijzerde routes fietsen over (on)verharde paden langs het water. De uitzichten hebben doorlopend een hoog ansichtkaart-gehalte. Wie wil klimmen, heeft de hellingen voor het uitzoeken. En dat niet alleen: cols die niet onderdoen voor de Alpe d'Huez, liggen binnen fietsbereik.  Paula en ik fietsten tochten van 40 tot 90 kilometer, langs de Drau, rond de Wörther- en de Ossiachersee. De klim naar de Pyramidenkogel (vijf kilomter met een stuk van negentien procent) kon tellen. Ik waagde me aan de Gerlitzen Alpenstrasse en je kunt je afvragen waarom een mens dertien kilometer lang tegen gemiddeld tien procent wil afzien bij meer dan dertig graden Celsius. Het antwoord is simpel: hij wordt er gelukkig van. Met Paula fietste ik de mooie, bosrijke Villacher Alpenstrasse op. Zestien kilometer aan gemiddeld zeven procent. Paula werd er iets minder gelukkig van dan ik, maar de twee borden Rindsuppe mit Frittater op de top maakten alles goed. In het dal kwamen we terecht in een niet voorspelde regen- en onweersbui. Ook dat is Karinthië.  Tussen onze fietstochten door bezochten we Villach en Klagenfurt. Als de weersvoorspellingen al te twijfelachtig waren en Paula door Stephen King (in 875 pagina's) werd meegenomen naar 22-11-1963, kon ik vanuit Velden de Köstenbergerstrasse op, een mooi colletje van negen kilometer.  Op tien minuten lopen van ons appartement ligt een restaurant. Onder de bomen op het terras kijk je uit op een wit kerkje en de bergen. We zitten er voor het laatst, want morgen gaan we naar huis. We drinken op het mooie en vriendelijke Karinthië, we hopen vurig dat het treinverkeer en wij zelf niet opnieuw ontregeld worden door een noodweer, en we spreken af dat we volgend jaar gaan fietsen in Andalusië. Bij leven en welzijn, deo volente, als het God belieft!

Klik hier voor enkele foto's, routes en profielen.