Op 9 maart 1958, ik was net geen zeven, fietste mijn moeder met mij achterop van Godsheide naar het 15 km verderop gelegen Stevoort. Daar lag Mam, mijn grootmoeder van vaderszijde, op sterven. Ik was één van haar petekinderen. Mam lag in een groot bed in een kleine achterkamer. In mijn herinnering houdt ze mijn hand minuten lang vast en kijkt me daarbij indringend aan. Nu nog hoef ik mijn ogen maar te sluiten om haar krijtwitte gezicht weer te zien. We waren nog geen uur thuis toen een buurvrouw mijn moeder kwam halen. Er was telefoon uit Stevoort, mijn grootmoeder was overleden. Was deze gebeurtenis van invloed op mijn latere beroepskeuze? Hoe het ook zij: de vele jaren waarin ik het sterven van (heel veel) oude mensen van heel nabij mocht meemaken, waren de meest boeiende van mijn 'carrière'.
Mijn moeder heb ik overigens zelden op een fiets gezien, ook al zorgde mijn vader er voor dat er altijd een goed lopende Hastos klaar stond voor haar. In haar genen zat, zo vrees ik, iets te weinig liefde voor de fiets.
 |
| Peet & Mam |