De eerste dag fietsten we grotendeels door het Maasland, langs de heerlijk verkoelende Zuid-Willemsvaart. Op dag twee ging het via de prachtige Kempische bossen naar de akkergebieden van de Peel. Op de laatste dag leidde de route ons via het Leudal, de Maas en het Julianakanaal terug naar Maastricht. We maakten gebruik van het fietsroutenetwerk en dat betekent op rustige binnenwegen onbekommerd de uitgeprinte nummertjes volgen en zorgen dat je geen bordje mist.
Het fietsen met de Cyclone ging uitstekend. Op vlakke wegen en zonder al te veel tegenwind hoef je nauwelijks meer kracht te zetten. Optrekken en remmen gaat wat langzamer en je moet niet vergeten de bochten wat ruimer te nemen. Als je met je handen op het stuur je ellebogen naar buiten draait, heb je de breedte van de kar. Al met al luxe dus, zeker in vergelijking met de beperkte ruimte van wiebelende fietstassen en zware rugzakken. Voor ons, autolozen die er het liefst met de racefiets op uit trekken, biedt de Cyclone tal van nieuwe mogelijkheden. En die ervaring was zo prettig dat ik de rechtstreekse uitzendingen van de Tour zonder enige spijt aan mij voorbij heb laten gaan.