Bij een foto

Dit jaar zat ik met o.a. Willie Verhegghe in het project GeelZucht. Willie verraste me met een gedicht over een foto waar ik opsta als vierjarige, de foto uit mijn kinderjaren die mij het meest dierbaar is:

Ijslikkend dichtertje russen renners

De gouden rijkdom van de jaren vijftig:
renners die in wollen truien staan gehuld en
fier in het flashlicht van de zon staan te staren
wanneer een fototoestel hen in witzwart vangt.

Een klein jongetje likt ongegeneerd aan een ijsje,
hij zit op de fietsbuis van de renner van ‘Les Sports’,
zijn papa is ook coureur en torst drie sterren op de borst,
zeven oudere jongens vormen een erehaag,
de vijf renners poseren voor een groot reclamebord
‘René Vanstreels / velo's, moto's, wasmachines, drogers',
een bizarre mercantiele combinatie van olie, kamwielen,
bougies, benzine, wassen en drogen.
Op de foto staat ook één enkele vrouw:
is zij de zus, het lief of de vrouw van een der renners ?
Het begrip en woord waren in die tijd nog ongebruikelijk
maar de testosteron vliegt haar onmiskenbaar om de oren.

Eén renner staat met worstenhelm getooid, één kijkt weg
van de camera, in profiel lijkt hij op de grote Anquetil.
Er is ook reclame zichtbaar van Rizzla en Het Nieuwsblad.
Het ijslikkend jongetje is voorbestemd om later gek te worden.
Van de fiets. Een zalig ongeneeslijke kwaal.

© willie verhegghe